Danas se navršava 30 godina od pogibije Srđana Aleksića, hrabrog mladića koji je poginuo u centru grada braneći svog prijatelja Bošnjaka Alena Glavovića, i svojim hrabrim činom postao sinonim za ljudsku humanost u širem regionu.
Grupa pripadnika Vojske Republike Srpske je 21. januara 1993. godine legitimisala stanovništvo na pijaci u Trebinju.
Nakon što su saznali da je jedan od legitimisanih Alen Glavović, pripadnici VRS su počeli da ga maltretiraju i tuku.
Srđan Aleksić, rodom iz Trebinja, priskočio je u pomoć svom sugrađaninu Alenu, a četvorica vojnika su napala Glavovića i kundacima pretukla Srđana.
Srđanov otac Rade je bio košarkaški trener.
Majka mu je rano umrla, a brat poginuo u nesreći sa motornim zmajem, iznad Petrovog polja, kod Trebinja.
Srđan je bio amaterski glumac, za šta je dobio više nagrada.
Glumom je nastavio da se bavi i tokom rata, u predstavi „San jedne ratne noći“.
Bio je pionirska plivačka nada bivše Jugoslavije.
Srđan je od zadobijenih povreda pao u komu i preminuo 27. januara 1993. godine.
Srđanov otac je u svojoj čitulji napisao „Umro je ispunjavajući svoju ljudsku dužnost“.
Srđan Aleksić je posthumno odlikovan Poveljom Helsinškog komiteta za ljudska prava u Bosni i Hercegovini.
Od 2010. godine dodjeljuje se novinarska nagrada „Srđan Aleksić“ za profesionalno i kontinuirano izvještavanje o marginalizovanim i ranjivim grupama u bh. društvu, kao i za razvoj društveno odgovornog novinarstva, u okviru USAID projekta „PRO-Budućnost“.
Danas se ulicama Srđana Aleksića šeta u Sarajevu, Novom Sadu, Podgorici, Beogradu…
Bez ljudi poput Srđana Aleksića i njihovih herojskih dela ljudi bi izgubili nadu u čovečanstvo, a bez njih naš život ne bi imao smisla.
Izvor: Oslobođenje, Danas
