Saša Ilić, tekst za Peščanik.net, 22.7.2021.
Beograd je odavno postao neprohodan, dok je sa godinama naprednjačke uprave narastala opasnost stanovanja u njemu. Ovaj fenomen, koji je postao jedna od glavnih karakteristika života u glavnom gradu, razvijao se paralelno sa vučićevskim prenosom brige za bezbednost građana na osiguranje investitora, stvarnih ili fantomskih, koji su postali apsolutno zaštićeni akteri u razvoju ne samo prestonice već i cele države. U tom pogledu, svaka odgovornost za eventualnu nesreću koja bi zadesila zonu „investicije“ morala bi se preneti na građane, odnosno na budžetski novac kojim se saniraju tragične posledice rada korumpirane vlasti. Upravo takva situacija se ponovila proteklih dana u Beogradu, kada je usled neadekvatnih i nestručnih građevinskih radova, na adresi Vidovdanska 2a došlo do urušavanja zgrade. Stanari pomenute zgrade uspeli su da se evakuišu neposredno pred urušavanje prizemnog dela u susednu provaliju od desetak metara koju su na mesto temelja iskopali buldožeri investitora. Kao u ratnim uslovima, stanari iz Vidovdanske 2a uspeli su da spasu samo gole živote, dok je sve njihovo ostalo u zgradi potkopanih temelja i ispucalih zidova, koja je u narednim danima nastavila da se obrušava. Na mesto događaja je izašao zamenik gradonačelnika Goran Vesić, obećavajući prihvatni smeštaj za unesrećene ljude u Hotelu Slavija, kao i najavu izgradnje nove zgrade o trošku Grada Beograda. Pritom se ponašao kao slučajni prolaznik koji ništa ne zna o investitorima i službama koje su izdale građevinsku dozvolu za objekat u susedstvu, upozoravajući da su stanari dužni da prijave građevinskoj inspekciji kada uoče da nešto nije po propisu na gradilištima u susedstvu. (Dakle, ukida se odgovornost Nadzornog organa na gradilištu!) Ipak, kako saznajemo, predsednik Skupštine stanara u Vidovdanskoj 2a je više puta upozoravao izvođače da zidovi pucaju usled radova, ali da su ga oni umirivali da se sve realizuje u najboljem redu.
Ovako izgleda slika iz julskog života 7 beogradskih porodica iz Vidovdanske 2a. Oni su evakuisani i sada mogu da posmatraju izdaleka kako deo po deo njihove zgrade propada, a sa njom i čitav njihov prethodni život, koji su investitori, sa dozvolom gradskih građevinskih službi, prekinuli za nepuna dva meseca buldožerskih potkopavanja. Vesić, razume se, ne zna ko su investitori. Novinari su, međutim, vrlo brzo uspeli da pronađu dokumente koje je izdalo Odeljenje za građevinske i komunalne poslove Opštine Vračar, u kojima su navedena imena četvoro investitora. Međutim, ono što zbunjuje su firme pojedinih lica, koje imaju početne kapitale od 1.000, odnosno 100 dinara, kao i činjenica da je izvođač radova ROPEBER Studio D.o.o Beograd, prethodno bila firma registrovana za pretežne delatnosti zabave i rekreacije, da bi kasnije bila preregistrovana u preduzeće za izgradnju stambenih i nestambenih zgrada. Kakvom alhemijom je onda pomenuta firma dospela do glavnog izvođača građevinskih radova u Vidovdanskoj ulici, kao i da li je moguće da su naprednjaci ušli u posao sa „siromašnim“ investitorima, kojima su računi više puta blokirani, i koji ni u snu ne bi mogli da uđu u projekat izgradnje četvorospratne zgrade od 10 stambenih jedinica i 12 garažnih mesta? Sasvim je izvesno da su informacije na tabli ispred gradilišta samo paravan za nekog stvarnog investitora, čiji se podaci ne nalaze u papirima nadležnih institucija. Istraga u tom pravcu mogla bi da otvori čitavu sivu zonu građevinskog kriminala u Beogradu, koji je pod vlašću naprednjaka legalizovana, odnosno „pokrivena papirima“, pri čemu se vlasnici parcele u dogovoru sa fantomskim investitorom tretiraju kao „investitori“, dok onaj pravi ostaje neimenovan, a samim tim i pravno zaštićen od mogućih neželjenih posledica, kao što je to bio slučaj u Vidovdanskoj 2a.
Nema sumnje da građani, koji se u dokumentima Odeljenja za građevinske i komunalne poslove Opštine Vračar navode kao investitori, ne mogu da nadoknade štetu koja je učinjena stanarima zgrade u Vidovdanskoj 2a. Ali ako ne mogu oni, na koga onda pada teret obeštećenja? Vesić je pre svakog pravnog postupka najavio da će Grad Beograd biti investitor novih stanova na tom mestu, odnosno da će se šteta nadomestiti novcem građana Grada Beograda, koji su jedini garant ovakvog nelegalnog poslovanja gradske Uprave. Stotinak ogorčenih građana je nekoliko dana nakon incidenta organizovalo protestni miting ispred Opštine Vračar, zahtevajući s pravom ostavku zamenika gradonačelnika Gorana Vesića. Sve je prošlo bez veće buke i posledica po gradske vlasti i investitore kojima su izdate dozvole. Politika je objavila tekst kako je sve sređeno, te da je Vesić obećao nove stanove za stanare Vidovdanske 2a. Po svemu sudeći, preti nova opasnost, nakon one koja je umalo odnela živote stanara, a to je da će partijska prašina prekriti i ovaj kriminalni čin Uprave Grada Beograda. Kao što je to bio slučaj sa urušavanjem kuća u Dubljanskoj 2008. godine, čiji stanari do dana današnjeg nisu uspeli da naplate štetu. Slučaj stanara iz Vidovdanske 2a, međutim, ne sme biti prepušten Vesiću. Na toj adresi, gde danas zjapi grotlo neuspele izgradnje i uspešno izvedenog rušenja susedne zgrade, nalazi se corpus delicti naprednjačkog građevinskog zločina, koji se iz dana u dan, po istovetnom scenariju, odvija na mnogo beogradskih destinacija. Nisu stanari sa ove adrese jedini koji su sedeli u susedstvu rušilačke opasnosti, da bi jednog dana neko pokucao na njihova vrata i naredio im da se evakuišu iz svojih domova za 10 sekundi. Mnogo je takvih egzistencija danas i ovde. I dok mi mirno sedimo i gledamo naprednjačku kablovsku televiziju, nismo ni svesni da su temelji nekog iole bezbednog života odavno potkopani. Na kraju tog scenarija uvek se pojavljuje Vesić sa žutim šlemom, koji frflja da će sve srediti sa Socijalnom službom i da će naše stvari prebaciti u neki magacin na neimenovanoj adresi. Ukoliko ovaj političko-kriminalni proces ne bude zaustavljen na sledećim izborima, potkopavanje života moglo bi dobiti razarajuće dimenzije u Beogradu.
